بررسی کیفیت بهداشتی هوای شهر تهران در سال ۱۳۸۷ با تکیه بر شاخص کیفیت هوا (aqi)

هدف: در دهه های اخیر شهر تهران بدلیل رشد بیش از حد جمعیت، افزایش بسیار زیاد وسایل نقلیه و نیز تجمع و تمرکز شدید صنایع با بحران های زیست محیطی گوناگون از جمله آلودگی هوا دست به گریبان است. بر این اساس پایش آلاینده ها و تعیین مستمر کیفیت هوای این کلان شهر به منظور تدوین برنامه های کنترل آن، ضروری به نظر می رسد.   روش بررسی : در این تحقیق شاخص کیفیت هوا از طریق درون یابی بین غلظت آلاینده ها برای پنج آلاینده معیار یعنی co ، no2 ، so2 ، pm10 ، o3 هوای شهر تهران در سال 1387 محاسبه شد و بر مبنای جدول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خوب، متوسط، غیر بهداشتی برای گروه های حساس، غیربهداشتی، بسیارغیربهداشتی و خطرناک طبقه بندی گردید.   یافته ها : نتایج این تحقیق نشان داد که در سال 1387، 43 روز کیفیت هوا از حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا کمتر شد و در323 روز دیگر از حد استاندارد ( aqi >100 ) تجاوز کرده است که به ترتیب 40 درصد غیر بهداشتی برای گروه های حساس، 27 درصد بسیار غیربهداشتی و 21 درصد غیربهداشتی بوده است. در فصل تابستان، ازن و در فصل زمستان، منوکسیدکربن به عنوان آلاینده مسئول شناخته شدند. همچنین ماه های تیر و مرداد به ترتیب با میانگین شاخص های 204 و 214 آلوده ترین ماه های سال بودند.   نتیجه گیری : مقایسه نتایج این تحقیق با مطالعات سنوات گذشته نشان داد که کیفیت هوای شهر تهران بهبود نیافته و در وضعیت بسیار وخیمی از نظر حفظ سلامتی افراد جامعه، بخصوص گروه های حساس قرار دارد